Daha ne bekliyorsunuz? 

Alışılmış tabirle çağdaş, medenî, kalkınmış ve eğitim düzeyi yüksek, siyasî kültürü oturmuş toplumlarda, siyaset devlet ve millete hizmet için yapılır. Karşılığı da manevî hazdır. 
Nefsini tatmin, şöhret, para-pul, mevki-makam için yapılmaz… 
Bu nedenle en ufak bir başarısızlıkta, siyasetçi başını eğerek, mahcup bir şekilde sahneden çekilir. 
Çünkü bu bir onur meselesidir!.. 
Onurlu insanlar ancak bu tür görevlere talip olurlar. 
Başaramadıklarında, başlarını eğerek sahneden çekilişleri, bir özür dileme biçimidir: Başaramadım, size zaman kaybettirdiğim için özür dilerim demektir. 
Üçüncü dünya ülkeleri tabir edilen coğrafyalarda; siyasî ahlak henüz yerleşmediği için, topluma hizmet için var olan alanlarda, bugüne kadar kendi isteğiyle koltuğunu terk eden adama rastlamadım. 
Ülkemizde hangi şehirde olursa olsun, hangi meslek kuruluşunda olursa olsun, hangi sivil toplum kuruluşunda olursa olsun, koltukta oturan şahsın kendi isteğiyle koltuğu bıraktığını görmedim. 
Berberler Odası Başkanı 30 yıldır o koltukta, 
Kanarya Sevenler Derneği Başkanı 30 yıldır o koltukta, 
Falan sendikanın başkanı 30 yıldır o koltukta, 
…… 
Ne oluyor yahu?.. Bu ne saltanat aşkıdır, anlayan beri gelsin… 
Bakın şu Kılıçdaroğlu’na, 
Bakın şu Bahçeli’ye, 
Bakın şu Demirtaş’a, 
…… 
Daha ne bekliyorsunuz?.. 
Millete söyleyecek bir sözünüz kaldı mı?.. 
Diktatör dediniz, hırsız dediniz, klozet dediniz, masa dediniz… Dediniz de dediniz!.. 
Millete bu yalanları, iftiraları yedirebildiniz mi?.. 
Yediremediniz!.. 
Millet inanmadı… Size, yalancı-iftiracı damgası vurdu… Şamarının sesi arş u âlâdan duyuldu!.. 
Ha, biz yalancı değiliz diyorsanız!.. 
Millete anlatamadık diyorsanız!.. 
O zaman; kabiliyetsiz, beceriksiz insanlarsınız! 
İnin şu milletin sırtından!.. 
Çağdaş ülkelerin siyasetçilerinde bulunan onur siz de yok mu?.. 
Onur mu, dediniz, o da ne demeyin!.. 
İstifa, istifa!..