Avrupa neden bölünmüyor? 

Afrika ve Asya’daki ayrılıkçı hareketler başarılı olurken, Avrupa'daki ayrılıkçı hareketler, hedefe neden ulaşamıyor? 

Ayrılıkçı hareketler daima dış destek peşinde olur, çünkü; silah, para ve askeri eğitmen alanlarında dış desteğe bağımlıdırlar. Silahlı ayrılıkçı hareketler açısından coğrafya; kaderdir. Sadece hafif silahlarla donatılmış ayrılıkçı hareketler, dağlardaki sığınaklarının dışında daimi bir savaşa girişme yeteneğine sahip değildir. Mesela Türkiye’de Kürtlerimizin yaşadıkları topraklar genellikle engebeli ve, Kürtlerin ciddi bir tehdit oluşturmak için dış desteğe ihtiyaç duyduğu İran’ın aksine, ayrılıkçıların yaşaması için daha müsaittir. Ayrılıkçı hareketler, kamu gücünün zayıf olduğu bölgelere odaklanırlar. 

Ayrılıkçı hareketlerin çoğu etnik, bazıları ise dini ayrışmalar üzerine temellenir. Etnik temele oturtulmuş ayrılıkçı hareketler, azınlıkların, yönetim sisteminin etnik olmak yerine dini ayrışmalar üzerine temellenmesinden rahatsız olur. Örneğin, Suriye’deki ayrılıkçı Kürt hareketler, özel bir statü elde etmek yerine, Sünni Araplarla aynı grupta değerlendirilmekten rahatsızdırlar. 

İstikrarsızlık unsuru 

Hükümetlere yönelik silahlı direniş gelenekleri bulunan ayrılıkçı hareketler, menfaatlerine uygun düştükleri devletlerce, sosyal-siyasi ve ekonomik istikrarı bozucu “stratejik bir unsur” olarak değerlendirilip, desteklenirler. 

Kendilerine ait bir dile ve herkesten ayrı bir etnik kimliğe sahip olmak, ayrılıkçılık için hayati önemdedir. Yabancı güçler, bir coğrafyadaki ayrılıkçı harekette, en önce, iki şeyin var olup olmadığına bakarlar. Bunlar; “etnik şuur ve isyan geleneği”dir. Bu özelliklere sahip olmayan ayrılıkçılarla kimse ilgilenmez. 
Diğer halklardan ayrı yaşıyor olmak; böylelikle kendi sosyal örgütlenmelerini ve geleneklerini muhafaza etmiş olmak, ayrılıkçı hareketlerin bir tabana oturtulabilmesi için yaşamsaldır. PKK gibi toplumsal tabana oturmayan ayrılıkçılık hareketleri, var olabilmek ve daha ılımlı kesimlerin sahneye çıkmasını engellemek için ağır şiddete yönelir. 
Etnik ya da dinsel olarak, bulunulan mevki, prestij, refah düzeyi ve feodal ayrıcalıkların bir sebeple tehlikeye düşmesi, ayrılıkçı bir hareketin, görünmeyen dinamosu olabilir. 

 Avrupa’da ayrılık rüzgarları 

Avrupa'da anavatandan bağımsızlık taleplerinde, ekonomik açıdan güçlü bölgeler başı çekiyor.  İspanya'da bağımsızlık mücadelesi veren Katalonya ve Bask bölgeleri, İspanya topraklarının sadece yüzde onunu kaplamalarına rağmen, toplam gayri safi yurtiçi hâsılanın yaklaşık dörtte birini sağlıyor. Benzer şekilde İtalya’nın kuzeyindeki Güney Tirol bölgesi ve Milano, ekonomisi daha geride olan güney bölgelerini artık finanse etmek istemiyor. Aynı şekilde İskoçlar da petrol üretiminden elde edilen gelirleri artık kendi ellerinde tutmak istiyorlar. Bağımsızlık taleplerinin en ciddi olduğu ülkelerden biri ise Belçika. Zengin bir bölge olan Flandra, ülke topraklarının sadece üçte birini kaplamasına rağmen gayri safi yurtiçi hâsılanın yüzde 60'tan fazlasını sağlıyor. 

Bölgelerin bağımsızlık taleplerinin tek sebebi ekonomi değil, dil, mezhep ve kimlik de buna dahil. 
Buradaki soru şu: Orta Doğu ülkelerindeki ayrılıkçı hareketler başarılı oluyor da Avrupa’dakiler neden başarısız oluyor? Bunun en önemli sebebi; dışarıdan destek görmemeleri! 

Bir Latin espirisiyle noktayı koyalım: 

"ABD'de neden darbe olmaz? Çünkü orada darbeyi planlayacak bir ABD büyükelçiliği yoktur."