Vefalı Türk

Ne sevenim var ne soranım var

Öyle yalnızım ki

Çilesiz günüm yok dert ararsan çok

Öyle dertliyim ki

Bana kaderimin bir oyunu mu bu

Aldı sevdiğimi verdi zulümü

Dünyaya doymadan geçip gideceğim

Yoksa yaşamanın kanunu mu bu

...

Orhan Baba'nın bu şarkısı dolandı son zamanlarda dilime...

Hani, "Coğrafya, insanların kaderidir " sözü de takıldı aklıma...

Son zamanlarda dilimde Orhan Baba'nı şarkısı, aklımda da hep bu söz...

Yüz küsur yıl önce, Ermeni rahat durmamış hem kendi insanının hem de yüz binlerce insanın hayatına sebep olmuştu!

Batımızda ise Yunan...!

Balkanlar'a bakıyoruz Arnavut'u , Bulgar'ı, Sırp'ı...!

Derken, güneyden de Suriye...

Sanırsın ki, hepsi Türk düşmanı!

Evet, her birinin içerisinde ırsi arzuları yok değildir, lakin bireysel bazda içlerinde kronik bir Türk düşmanlığı olduğuna inanmıyorum.

Dile kolay, en az olanıyla neredeyse, 600 yıla dayanan komşuluğumuz söz konusu.

Gelin görün ki, son üç yüz yıldır başkalarının yazdığı kaderlerin bedelini, kanıyla canıyla nesilden nesile ödeyen bir coğrafya!

İşin en hazin tarafı ise, ayağına diken batan, "Türkiye..." diye nida vermekte!

Baksanıza etrafımıza, yüz küsur yıl önce Rus'un dolmuşuna binen Ermeni, bugün ABD'nin kayığına binmiş...!

İran'da konu başörtüsü ve ortalık yangın yeri...!

Daha dün sosyal medyaya düşen haber, Çin'de darbe söylentisi!

Çevremizde, dahası okyanusları aşarak yaşanan bu halin bir tek nedeni var, o da Türk...!

Vefalı Türk!

Dün, İspanya'yı grip mikrobu sarar insanlar açlıktan kırılır, gemilere doldurulur sürülür, kucak açan, ortada kalmışa kol kanat geren, açı doyuran yine, Vefalı Türk!

Bugün de aynısı değil mi?

Bir yandan ürettiği silahlarla, kitleler halinde öldürmeye doymayıp, açlıkla susuzlukla kitleler halinde öldüren vahşi kapitalizm, diğer tarafta lokmasını bölüşerek yaşatmaya çalışan vefalı Türk!

Orhan Baba'nın şarkısında dediği gibi, bu coğrafyada yaşamanın kanunu da bu olsa gerek!

Hele de adınız, Vefalı Türk ise...