Fotoğraf albümünüz nerede?

Ne oldu?
Kahvaltı yapamadan çıkıp,, gün içersinde öğle yemeği yemeyi unutup, bütün hengameyi koşuşturmayı bitirip, akşam sofrasına yetişemezken, birdenbire sabah kahvaltısı, öğle yemeği hazırlığı derken bir de baktık ki, akşam sofrasında bir arada  buluverdik kendimizi!
Acaba evde en son kahvaltıyı ne zaman yapmıştık?
Hele öğle yemeği...
Hadi arada da olsa akşam yemeğine yetiştiğimiz olmuştur da hafta içi evde öğle yemeği yemeyeli hayli zaman olmuştur!
Öyle ya, Pazar günleri bile rezervli değil miydi?
Hele bir de futbol fanatikliğiniz varsa, aman Allah’ım!
Ya stadyumdasın ya da kahvede televizyon karşısında...
Bak, maç yok!
Diziler..?
Hobaa!
Dizi setleri de tatil!
Çok çok da televizyondan haberleri seyrediyoruz...
Farkında mısınız, ilk kez evde kumanda kavgası da yok!
Gün içerisinde can sıkıntısından da olsa evladına, “Ee ne var ne yok? Hele gel otur şöyle yanıma” bile dedin!
Bir köşede de hanımefendi, kızınızla fıs fıs bir şeyler konuşuyorlar...
Televizyonda ölüm haberlerini görünce bir şeyi fark ediyorsun, ölenlerin yaş ortalaması 70 üstü!
Eyvah!
Babam...
Anam...
Dedem...
Ninem...
Kaç zaman oldu, onlarla konuşmayalı?
Dahası bayram tatillerinde bile, ziyaretlerine gidememiştin!
Öyle ya, bayramlar uzayınca taksitli kredi ile tatile gidilmişti!
Hemen telefona sarılıp hatırlayabiliyorsan onların numarasını çeviriyorsun , öyle ya onlar hala sabit hat kullanıyorlar...
Alo alo baba…
Alo ana…
Alo dede, ben ben torunun …
Alo nine! nine ben torunun…
Onlar daha sen sormadan, “Nasılsınız,  oğlum, kızım evden çıkmıyorsunuz de mi?”!
Yani, o tarafta değişen bir şey yok, aradan ne kadar zaman geçerse geçsin sen hala çocuksun, evlatsın!
Vay..!
Ne anan, ne baban, ne ninen ne deden kimse yok mu, arayacak?
Yaşın müsait, elbette senin bir fotoğraf albümün vardır.
Her ne kadar, nereye koyduğunu hatırlamıyor olsan da mutlaka olmalı!
Hadi bul o fotoğraf albümünü ve topla ev ahalisini başına...
Dededen başla, dedenle ninenin nasıl tanıştığından...
Sonra hemen babana, annene geçme...
Dedenin, ninenin sana ilk anlattığı masalı anlat onlara...
Sonra da nasıl öldüklerini, mezarlarının nerede olduğunu anlat...
Sonra babanı, anneni, onların nasıl tanıştıklarını, çocukluğundaki evinizi anlat...
Sonra sıra kendinize geldiğinde bir lahza dur!
Dur ve çevrendekilerin yüzüne bak!
Onları hiç bu kadar mutlu görmedin, değil mi?
Sonra da sıra sende ve eşinde...
Çocuklarını al kanatlarının altına ve başla onlara eşinin sana ilk müjde verdiği günden...
Sonra da bu günler geçince, yaz tatilinde ilk işin sılayı rahim olacağına evcek karar verin.
Bak, 188 yıl önce bugün (22 Mart 1832) ölen Goethe ne diyor, “Daha iIeriye ulaşman için bir kaç adım geri gitmeyi öğrenmeIisin. Çünkü en iIeri sıçrayışlar, iki adım geriden başIar.”!