Corona'nın gör dediği virüsler!

Sizleri bilemem, ama bendeniz bugünlerde bir başkayım!

Hani, Çin’de adını duyup, şimdilerde vatanımızı, şehrimizi, sokaklarımızı dahası hanemizi işgal eden Moğol istilasını bile aratan Corona denen virüs sayesinde, bu zamana kadar göremediğim, belki de görmek istemediğim, Corona’dan da daha tehlikeli birtakım virüslerle yüzleşince, bir tuhaf olmaya başladım!

Önceleri şaşkınlık, peşinden, ‘’Yok ya ben yanlış düşünüyorum’’ avuntusuyla kaçmaya çalışıp, bir türlü muhasebe masasından beni bırakmayan virüsler..!

Oturacağım muhasebe masasında oturmasına da iş hesap görmeye gelince, çıkacak faturadan korkuyorum!

Geçmişim önüme öyle faturalar koymaya başladı ki, her bir faturaya, ‘’Ama ben şundan, şu sebepten’’ diye söze başladığımda, değerlerin anlamsızlaşmasıyla yüz yüze gelmek…

‘’Ne var bunda canım, pişmansan bir daha yapmazsın’’ demeyin, bunlar yanlışsa benim bu yaşıma kadar yaşadıklarım anlamsızlaşırsa ortada ne kalacak?

“Koskoca bir hiç” bile değil!

Ortada, “Koskoca bir hiç" kalsa inanın iş daha da kolay, çünkü alır başınızı bir köşeye sığınıp her nefsin yaşayacağı o tek gerçeği ölümü beklersiniz!

Bu faturalar ki, bu zamana kadar aldıklarıyla yetinmeyip, bundan sonrasında da acımasız bir tefeciyi bile kıskandıracak faizleri istiyor!

Bir an da düşünüyorsun, acaba benim kalan ömrüm, bu en acımasız tefeciyi bile kıskandıracak faizi ödemeye yetecek mi?

Uğruna, ortaya can koyulan ülküler...

Yoklukta yoku paylaşmalar...

Gün gelip, en acımasız zalimlerin işkenceleri altında bile, adı yürekte saklanan dostlar, yoldaşlar, ülküdaşlar...

Demek ki, sınanmamış zamanlara gebeymiş hayat, sınandığımızdaysa kartondan değerlerimiz birer birer erimeye başladı kendi gözyaşlarımızda!

Evet, yeni zamana, hatta günün moda tarifiyle Dijital Çağ’ın değerlerine göre yaşamak da var, bu da birazcık mide meselesi!

Tatsız kokusuz, elle tutulmayan bir çağın tatsız, kokusuz değerleriyle yaşamak!

Dedim ya, bu bir mide meselesi!

Belki de uzun zamandır hayatı mideden ibaret görenler kalacak ayakta ve bu yeni çağın sefasını onlar sürecek!

Biz mi?

Her daim en sızılı günlerde, mecalimiz kalmadığı zamanlarda, sesimizle değil bakışlarımızla ulaştığımız ve sımsıkı sarıldığımız söz vardı: Allah!

Allah var gam yok!

Sizleri bilemem, ama ben bu Corona denen virüs sayesinde yüreğimi harcayan virüsleri kovuyorum!

Her bir kovduğumun arkasından da, ‘’Allah var gam yok’’ diyerek..!