Ölüm var!

"Doğru ya, biz ya da sevdiklerimizden birisi, ya çıkmazsa yarına!" demiştim, bayramın ilk günü yazdığım yazımda!

Dün, bayramın ikinci günüydü ve gençliğimin büyük bir döneminde, bana hem ağabeylik hem de sağdıçlığımı yapmış birini kaybettim!

Mustafa ağabeyimi...!

Vakti zamanında Urfa'dan kalkıp, Izmir'e ağabeyinin yanına gelmiş, evlenmiş, Onur'unu ve Sevda'sını büyütüp, yetiştirmişti ve bir bayram gününde tüm emeklerini, Onur'unu, Sevda'sını bıraktı ve gitti!

Eşi, son anında yanında olamadı, çünkü yoğun bakımda yatıyordu Mustafa ağabey!

Sevda'sı da son anında yanında olamadı!

Ben de olamadım, yol yordam bilmediğim günlerde bana yol yordam öğreten, yanımda olan, sağdıcımın yanında!

Düşünsenize, aynı şehirde de olsan kırk küsur yıl, varlıkta yoklukta iyide kötüde, hayat arkadaşının son anlarında yanında olamıyorsun!

Bir kız evlat için baba ne demek bilirsiniz!

Babanızın son anında yanında olup, ellerini avuçlarınıza alıp, yüzünüzde gezdiremiyorsunuz!

Mustafa ağabey'in vefat haberini bayramın ikinci günü, ellerimle büyütüp yetiştirdiğim Koronalp'imi, Allah İçin kurban ederken aldım!

Peşinen şunu belirteyim ki, hemen hemen her kurban bayramında kurban kesmeme rağmen, bu kurban Hazreti İbrahim'i (as) iliklerime kadar hissettim!

İsmail'ini hissettim!

Yüce Yaradan'ın Hazreti İbrahim'e koç göndermesinin biz kulları için ne büyük bir nimet olduğunu iliklerime kadar hissettim!

Evet evet, kurban sadece sosyolojik boyutlarıyla anlaşılacak bir ritüel değil!

Emin olun, etten de öte şeyler varmış ve et ile ihtiyaç sahiplerini sevindirmenin ötesinde bambaşka duygular varmış!

Kurbanınızın etiyle fakir fukara karnını doyururken, sizin yüreğiniz ferahlayıp manevi açlığınız doyuyor!

Hülasa unutmayalım ki, ölüm var ve ne zaman nerede geleceği de belli değil!

Hatta, ölüm gelir en sevdiğinizin şah damarına çöker, o sevdiğiniz aynı şehirde olur, sizin vaktiniz olduğu halde yanı başında olamazsınız!

Demem o ki, dostlar ölüm kaçılacak bir gerçek değil!

Mesele, nasıl öldüğün!

Aslolan, biz geride kalanlar için de helalleşecek ölülerimizi uğurlamak,

kendimizin sevdiklerimizin ölümüne her daim hazır olmak!