Yeni nesile eskiyi anlatan sergi

Vurgun, "Yeni neslin yabancı olduğu eşyaları atmaya kıyamadım. Bu nedenle bana 'çöpçü, hurdacı' dediler. Ben bunlara değer biçemem. Şimdikilerin gözünde bir şeye yaramaz ama hepsi benim gözümde sarraftaki altından üstün" dedi.

Vurgun, eskiden 5-6 ailenin yaşadığı sokakta şimdi sadece kendisinin de oturduğu evlerinin kaldığına değinerek, şunları anlattı: "Ben de şehir merkezindeki evimde yaşıyorum ancak köyümdeki evimde de zaman zaman kalıyorum. Çok güzel günler yaşadık. Yakın akrabalarımız, komşularımız bir bir köyden ayrıldı. Yalnız kaldık. Hala odaya yeni eşyalar eklemeye devam ediyorum. Eskiler hiçbir şeyi 'bir gün lazım olur' diye israf etmiyordu. Ben de eski dokuma çuvalları dahi atmadım. Eski insanlar tarakta kalan saçlarını dahi israf etmiyorlarmış. Annem tarakta kalan saçından çuvalların ağzını bağlamak için ip örmüş, düşünün bu ipte bile benim için çok önemli bir hatıra var." Yorulmadan bunları biriktirdiğini söyleyen Vurgun, "Dedeme ait 150 yıllık yorgan var. Kendi genç kızlığımda dokuduğum halılar var. Annemin bulgur koyduğu kazan, gece yanan lüks lambalar, elde örülen sepetler, süpürgeler, hepsinin ayrı ayrı anısı, hatırası, ayrı mutluluğu var. Manevi değeri olan eşyalar bunlar. Çevreden burayı göremeye gelenler oluyor, gelip eski eşyaları meraklı bakışlarla inceliyorlar. Bu benim de hoşuma gidiyor." sözlerine yer verdi.