Her kültürün baba-çocuk ilişkisi farklı

Hollanda ve Türkiye arasındaki kültürel farklılıklar, babaların çocuklarıyla olan ilişkilerinde de farklılıklar yaratabilir. Hollanda'da babaların çocuk bakımına aktif olarak katılmaları ve çocuklarıyla zaman geçirmeleri toplumda kabul gören bir davranıştır. Hollandalı babalar, çocuklarına bakım, beslenme, hijyen, uyku ve günlük yaşam becerilerini öğretme konusunda aktif rol oynarlar.

Türkiye'de ise babaların çocuk bakımına katılımı, Hollanda'daki kadar yaygın değildir. Türk kültüründe babaların çocuklarıyla doğrudan zaman geçirme konusundaki beklentiler daha düşüktür. Ailesinin yanında çocuğunu sevmekten çekinen ve çocuğunu sadece uykuda seven babalar olduğunu düşünürsek eğer babalar çocuk gelişimi üzerinde rolü farklılık göstermektedir. Genellikle babalar, çocuklarının eğitimi, sağlık hizmetleri ve maddi ihtiyaçlarına odaklanırken, anneler çocukların günlük bakımından sorumludur.

Gördüğüm danışmanlarımdan aldığım donelerde ağlayan çocuğun "sustur şu çocuğu" ifadesinin ebeveynlik danışmanlığı ile zamanla ortadan kaybolduğunu baba ve çocuk gelişiminin öneminin fark edildiğini gözlemlemekteyim.

Bununla birlikte, son yıllarda Türkiye'de de babaların çocuk bakımına katılımı artmaktadır. Ayrıca, Türk toplumunda da babaların çocuklarıyla duygusal bağ kurmaları ve iletişim becerilerini geliştirmeleri önemsenmektedir. Ancak bu konuda henüz Hollanda'da olduğu kadar ileri bir noktada olunmamaktadır.

Örneğin, Hollanda'da babalar genellikle çocuk bakımına daha aktif katılır ve ev işlerini paylaşırlar. Ayrıca, Hollanda'da babaların daha esnek çalışma saatleri vardır ve aileye daha fazla zaman ayırabilirler. Bu nedenle, Hollandalı babaların çocuklarına daha fazla zaman ayırarak onların gelişimine katkıda bulunma olasılığı daha yüksektir. Hollandalı babalar, çocuklarıyla birlikte bisiklet sürmek gibi aktivitelerde bulunarak hem fiziksel aktivite yaparlar hem de birlikte vakit geçirirler. Bu etkileşim, çocukların fiziksel sağlığına ve sosyal gelişimine katkıda bulunabilir.

Türkiye'de ise, babalar genellikle daha az ev işi yapar ve çocuk bakımına daha az aktif olarak katılır. Ayrıca, Türkiye'de babaların genellikle daha uzun çalışma saatleri vardır ve aileye daha az zaman ayırabilirler. Ancak, Türkiye'de aile bağları daha güçlüdür ve babalar genellikle aileye maddi destek sağlarlar. Bu nedenle, Türk babaların çocuklarına sağladıkları maddi desteğin, çocukların gelişimine dolaylı olarak katkıda bulunabileceği düşünülebilir. Örneğin, birçok Türk baba, çocuklarının eğitim masraflarını karşılamak için çalışır ve bu şekilde çocukların gelecekteki başarılarına dolaylı olarak katkıda bulunurlar.

Son yıllarda Türkiye'de babaların çocuk bakımına katılım oranlarında artış görülmüştür, özellikle büyük şehirlerde yaşayan babaların çocuklarıyla daha fazla zaman geçirdiği gözlemlenmiştir. Bu değişim, Türk babalarının çocuk gelişimine doğrudan katılım oranlarının artmasıyla sonuçlanabilir.

Özetle, kültürel farklılıklar, aile dinamikleri ve sosyoekonomik koşullar babaların çocuk gelişimine etkisini farklılaştırabilir. Babaların çocuklarına etkisi, onların doğrudan katılımıyla veya sağladıkları maddi desteğiyle olabilir. Ancak her iki durumda da babaların çocuklarının gelişiminde önemli bir rolü vardır.

Babaların çocuk gelişimine doğrudan katılımı, çocukların özgüvenlerinin artmasına, duygusal bağlarının güçlenmesine, iletişim becerilerinin gelişmesine ve sosyal davranışlarının iyileşmesine katkıda bulunabilir. Bu nedenle, babaların çocuk bakımına aktif olarak katılmaları, çocukların sağlıklı bir şekilde büyümesi için önemlidir.

Ancak babaların çocuklarının gelişimine dolaylı olarak katkıda bulunması da önemlidir. Maddi destek sağlayarak veya aileye finansal olarak destek olarak, babalar çocukların sağlık, eğitim ve sosyal ihtiyaçlarını karşılamalarına yardımcı olurlar. Bu, çocukların gelecekteki başarılarına doğrudan etki edebilir.

Sonuç olarak, Hollanda ve Türkiye arasındaki kültürel farklılıklar, babaların çocuklarıyla olan ilişkilerini şekillendirir. Hollanda'da babaların çocuk bakımına katılımı daha yaygın ve toplum tarafından kabul edilirken, Türkiye'de bu konuda daha geleneksel bir yaklaşım vardır. Ancak Türkiye'de de son yıllarda babaların çocuk bakımına katılımı artmaktadır ve babaların çocuklarıyla olan ilişkileri değişmektedir.

Kimya Çiftçi Dumlu / Sosyolog-Aile Danışmanı