Üzülmeyelim, unutmayalım ki "Kişi sevdiğiyle beraberdir!"

Bugün gibi hatırlıyorum! 

TRT’nin ‘’Yılın Genç Girişimcileri’’ ödül töreni için Ankara’da bulunan Arı Stüdyolarındaki ödül törenindeydim, sırasıyla Sayın Numan Kurtulmuş, Sayın İbrahim Eren’den sonra bendenize ödül vermem tevdi edilmiş ve bendeniz sahnede,  ödülü verip birkaç kelam etmek için mikrofonu elime almıştım ki, birden salonda haraketlilik başladı! 

Salon hızla boşalıyor, yaptığım konuşmayla kimseler ilgilenmiyor, bir arbede yaşanıyordu! 

Orta kulak iltihabı olduğum için, ‘’Her halde zelzele oldu insanlar panik yaptı’’ diye içimden geçirdim, konuşmamı kısa kesip yerime oturup cep telefonumu elime aldığımda, ‘’Reis darbe oluyor biz dışarıda seni bekliyoruz’’ mesajını gördüm! 

Neredeyse 25 yıldır TRT’nin çeşitli programlarına misafir olarak katılırım ve her defasında bendenize Kavaklıdere’de bir otelde rezervasyon yapılırken, bu sefer bulmakta zorlandığım Oran’da bir otelde rezervasyon yapılmıştı! 

Yanımdaki arkadaşlarımla istişarede bulunmak için otele giderken bir tanesi, ‘’Reis, bu ne biçim otel? Ben Ankaralıyım ben bile burada otel olduğunu bilmiyorum’’ derken biz otele girdik ve televizyonu açıp olan biteni anlamaya çalışırken, o ana kadar hayatımın hiçbir döneminde şahit olmadığım kulaklarımızı sağır edecek şiddette bir ses duyduk, 3-4 dakika sonrasında da ağır bir koku... 

Sonradan öğreniyorum ki, az ötemizde Gölbaşı Özel Harekât Merkezi ağır bombardımana tutulmuş, demirden kapılar erimişti! 

Doğruca TRT Genel Müdürlüğü binasına gittik ki, çoğu, ‘’Deli Yürek’’ seyrederek büyümüş çengel bıyıklı yürekli gençler göğüslerini tanklara siper etmekteydi. 

Bir yandan da telefonum çalıyor arayanlara, ‘’Sokağa çıkın’’ deyip telefonu kapatıyordum! 

Ne zaman ki, Sayın Turgay Güler, ‘’İmamları, müezzinleri minarelere sela okumaya davet ediyorum’’ dedi, işin şekli değişmeye başladı! 

Günün sabahında, ‘’Başarısız işgal girişimi’’ kontrol altına alınmış, bizler de dönemin Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Sayın Fahri Kasırga Bey’i karşılayıp evine bırakıp, İstanbul’a dönmüştük! 

O akşam, İstanbul ve birkaç şehirde kimileri pencerelerden sevinç naraları atmış, telefonla arayanların kimisi de,, ‘’Bu iş tamam’’ diyerek kıs kıs gülmüşlerdi! 

Hatırlıyorum da PKK, masum insanları katletmeye ara vermiş, sınır ötesinde konuşlanmıştı! 

Aradan üç yıl geçti... 

PKK FETÖ PDY terör örgütü kol kola girdi Türk siyasetini dizayn etmeye başladı ve bir nebze de olsa merhale kat etti, en acısı da, 15 Temmuz 2016’da yürekleriyle tanklara karşı koymuş, ancak nefisleri ve ihtiraslarına gem vuramamış, hırsları yüreğini boğmuş insanlarımızı da yanlarına alarak... 

Önceki gün, yani Pazar günü Hakkari’den üç şehit haberi geldi! 

Önceki gün, yani Pazar günü PKK’nın siyasi dili HDP’li vekiller, ODTÜ’de kesilen kavak ağaçları için ODTÜ’deydiler! 

Önceki gün, yani Pazar günü Dalaman ve Fethiye’deki orman yangınlarını PKK üstlendi! 

Önceki gün, yani Pazar günü, 15 Temmuz 2016’daki başarısız işgal girişimi için bir tek mesaj yazmayıp ‘’Bu iş bitti’’ diyenler, ODTÜ’deki ağaçlar için vicdan yapan mesajlar paylaştılar da, üzerinde yaşadıkları vatan için Hakkari’de şehit düşenlere, vicdanları lal oldu, bir tek mesaj atmadılar! 

Dün, yani 15 Temmuz 2016’nın 3.seneyi devriyesi pazartesi günü de sustular! 

Utançlarından değil... 

“Yüreksizler utanmaz ki... 

O, en güzel sermayeni hovardaca harcama derim! 

Nasıl yani? 

Yüreğini diyorum, hovardaca harcama! Gün gelir kendini yüreksizlerin elinde bulursun!… 

Unutma ki, yüreksizlerin vicdanı yoktur!” 

Yukarıda ki diyalogları, ilk sinema yönetmenim merhum Bahaddin Özcan söylemişti kulaklarıma! 

Ne acı ki, bugün Türk siyaseti de vatan toprağı da bizler de yüreksizlerin ellerine düştük! 

Hülasa, 15 Temmuz başarısız işgal girişimi devam ediyor! 

Vakit, başta kendim olmak üzere titreyip kendimize gelip, ‘’Yüreksizler bu iş daha bitmedi’’ deme vaktidir! 

Üzülmeyelim, unutmayalım, ‘’Kişi sevdiği ile beraberdir’’ sözüne iman etmedik mi? 

Öyleyse, ilk işimiz, TC 100 Savunma sistemi...