Kurban derisi alan yok mu?

Üçüncü gününü idrak ettiğimiz Kurban Bayramıyla ilgili son yıllardaki değişiklikleri fark ettiniz mi?
Farkında mısınız bundan beş altı sene önceki Kurban Bayramlarından esame yok!
Mesela bayram öncesinde telefonumuz çaldığında açmaya imtina ederdik, çünkü gelen telefonların çoğu kurban bağışları üzerine olurdu! Bir de neredeyse darbe sebebine kadar varan Kurban derileri mevzuu...
Aman Allah’ım Türk Hava Kurumu, diğer vakıf ve cemaatler üzerinden yapılan tartışmalar...
Allah rızası için kurbanını kesen Müslümanın, derisini istediği yere veremediği yıllar...
İzmir’de cemiyetçilik yaptığım dönemlerde Ocak binası kirasını, topladığımız derilerin parasıyla ödediğimiz dönemler...
Ne günlerdi, Allah’ım!
İzmir’in Menemen ilçesinden arayan bir gönüldaşımızdan dört deriyi alıp dönerken asker çevirmesine denk gelmiştik de, aldığımız dört derinin yanı sıra gün boyu topladığımız otuz Kurban derimizi de vermek zorunda kalmıştık!
İşte, tam da bu tartışmaların ortasında birileri vardı ki, tabiri caizse bulanık suda iyi balık avlarlardı!
Bir tarafta devlet diğer tarafta bir takım vakıf, cemaatler ve cami yaptırma derneklerinin kavgaları!
Öte yandan sessiz sedasız bu kavganın içerisinde adı anılmadan parsayı toplayan FETÖ PDY!
Şimdi hatırlıyorum da onların derilerine dokunan olmazdı, neticede yine bedel ödeyen kurbanı, derisi elinden alınan samimi Müslümandı!
Bu görünen bedeldi, ya bir de göremediğimiz zamanla görmeye başladığımız bedeller?
Farkında mısınız, bu Kurban Bayramında Kurban derisi toplayan yok, kurbanımı kestim güzelce tuzladım köyümün camii imamını aradım da, “Ağabey, biz deri toplamıyoruz” cevabını aldım!
Birkaç vakfı aradım yine aynı cevabı aldım!
Anlayacağınız bırakınız deri toplamaya gelenleri, verilen Kurban derisini bile almıyorlar!
Türk Hava Kurumu bile Kurban derisi toplamıyor!
İnsanımızın samimi duygularının istismarı, sadece 15 Temmuz 2016’da verdiğimiz şehitlerle sınırlı değil! Toplumumuzdaki hayır, yardımlaşma duygusunu da dinamitledi, hemen hemen yok etti!
Biliyor musunuz, belki de en acı kaybımız bu alanda yaşandı, insanımız yardım etmekten bile korkar hale geldi ki, asıl felaket de bu olsa gerek!
“Ne olacak canım, Kızılay var” demeyin, elbette Türk Kızılay’ı medarı iftiharımızdır, lakin yerel sivil hayır kurumları layıkıyla işlemezse toplumda sosyal çöküntüler meydana gelir!
Hülasa, bu durum kalıcı hale gelmemelidir ve tez elden yerel sivil yardım kurumlarımız bu baskıdan kurtarılmalıdır!