Kanser ve depremi atlattı mucizesini yaşıyor

İzmir'de zorlu bir tedavi sürecinin ardından lenf kanserini yenen Olcay Maşa (46), geçen yıl 30 Ekim'de meydana gelen depreme 37 kişinin öldüğü Rıza Bey Apartmanı'nda yakalandı. Birinci katındaki diş polikliniğinde Seferihisar ilçesindeki kız kardeşi ile görüntülü konuştuğu sırada depremi fark edip ablası ile bina yıkılmadan saniyeler önce dışarıya çıkmayı başaran Olcay Maşa 'Ben bir mucizeyim' dedi.

Kanseri yendikten sonra ikinci kez ölümle burun buruna geldiğini ifade eden Maşa, binadan birlikte kaçtıkları ablası Neslihan Maşa'nın Almanya'da yaşadığını ve destek almaya devam ettiğini dile getirdi. Maşa, "Depremden sonra 10 gün uykusuzdum sonra dedim ki; ben bir mucizeyim. Olcay kendini düşün. İçerde kalanları düşündükçe baktım ki, psikolojimi düzeltemeyeceğim. Onlar için çok büyük bir acı ama bu şekilde kendimi toparlayamayacağımı gördüm. O anlar, arada aklıma geldiğinde hemen silmeye çalışıp güzel şeyler düşünüyorum. Diş hekimi bizim hep gittiğimiz ve başka bir binada muayenehanesi olan biriydi. Kendileri randevu değiştirdi. Rıza Bey Apartmanı'ndaki yere sabah 11.00'de çağırdılar sonra bir kez daha arayıp 14.00'te gelmemizi istediler. Bizi resmen deprem saatinde çağırmışlar" dedi.

'ŞİMDİ BİRBİRİMİZE DAHA ÇOK SARILIYORUZ'

O gün bir ziyaret için gittiği Seferihisar'da ablalarının hayatını kurtaran fizik öğretmeni Seda Maşa Özüdoğru da depremden sonra birbirlerine daha sıkı bağlandıklarını söyledi. Özüdoğru şunları anlattı:

"Deprem anında müstakil bir evde olmama rağmen çok güçlü bir deprem olduğunu hissettim. O anda ablamla görüntülü konuşuyorduk. 'Deprem oluyor' diye istemsizce çığlık attım. Bir anda görüntü kesildi. Bulunduğum bina yıkılmadığı için onların olduğu binanın yıkılacağını da hiç düşünemedim. Neslihan ablam, bana yaklaşık 15-20 dakika sonra ulaştı. 'Bizim bulunduğumuz bina yıkıldı' dedi. O an, enkaz altında olduğunu düşündüm. Saniyeler içinde nasıl gelebileceğimi düşündüm. Ablam, 'Gelme, biz kurtulduk' dedi. Birçok kişi enkaz altında kaldı. Ayda bebek mucizesiyle karşılaştık ama annesi vefat etti. Aynı şeyler bizim başımıza da gelebilirdi. Bu olayın üzerinden 1 yıl geçmiş bile. Zaman ne çabuk geçmiş. Şimdi birbirimize daha çok sarılıyoruz. Çünkü ölüm burnumuzun dibine kadar gelmişti."