En mutlu çaba

6 yaşında lösemiyle tanışan ve ailesinin maddi olanaksızlıkları nedeniyle hastalığın ilk sürecinde çeşitli zorluklar yaşayan Levent Üzümcü, (LÖSEV) Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı'nın desteğiyle sağlığına kavuştu. Öğretmen olan amca oğlunun sosyal medyada hastalığı araştırması üzerine LÖSEV ile tanışan ve LÖSANTE Çocuk ve Yetişkin Hastanesi'ne getirilen Üzümcü yaşadığı süreci şu sözlerle ifade etti:

"LÖSANTE'den ilk içeri girdiğimde bir hastanede olduğumuzu anlamadım, çok farklı ve iç açıcı bir yere gelmiştik. Her yer pırıl pırıl ve aydınlıktı, hastalığım boyunca ilk kez korkmadığımı hissetmiştim. Bir mucize olmalıydı bu."

Tedavi süreciyle ilgili konuşan Üzümcü, "Yatar yatmaz doktorlarımız gelip bize süreci anlattılar ve teselli ettiler ve ben gülümsemeye başladım. Anneme emin ellerde olduğumuzu ve artık her şeyin iyi olacağını söylediler. İçim kıpır kıpırdı, aile sıcaklığında bir hastanede olmanın sevinci vardı. Evet hastaydım ama orada olmak ayrı bir mutluluktu. Oyun odaları çok güzeldi mesela, benim gibi tedavi için gelen yeni arkadaşlarım vardı artık. Kemik iliği acısı yok denecek kadar azdı ve en önemlisi artık korkmuyordum. Moralim hep yüksek, en donanımlı şekilde tedavim sağlanıyordu. Ve ben bu süreçle birlikte lösemiyi yendim" ifadelerini kullandı.

Şimdi 19 yaşında sağlıklı bir genç olan basketbolcu Levent Üzümcü, LÖSEV'de hastalıkla mücadele veren minik kardeşlerine destek olduğunu belirterek, "Şu anda da lösemili kardeşlerim için mücadele veriyorum. Bu benim hayatımın en mutlu çabasıdır. Minik Rüzgar da o çocuklardan bir tanesi" dedi.

Lösemiyle 3 yaşında tanışan ve halsizlik, bacaklarda morluklar gibi belirtiler gösteren minik Rüzgar'ın hikayesini ise annesi Merve Çetinkaya şöyle anlattı:

Kan tahlili, ardından doktor muayenesi ile her şey normal gibiyken yayma denilen testten sonra "'Rüzgâr'ı hemen hastaneye getirin' cümlesiyle kalbime bir hançer saplandı, nefesim kesildi. Rüzgar'ı hızla hastaneye getirdik. Doktor yüzümüze umutsuzca baktı ama iki dudaklarının arasından hastalığın adı çıkamadı 'yatışını yapalım' dediler. Neler oluyordu, ne yapacaktık? Korku, endişe, acı, hüzün, çaresizlik hepsi birbirine karışmıştı. Daha dün evimizde koşup, oynuyorduk. Nasıl bir hastalık ki bu hayatımızı bir günde altüst etti. 5 Ağustos 2019 bugünü hiç unutmayacağım. Karanlık, kasvetli koridorlardan geçip girdiğimiz kasvetli bir odaydı o hastane odası... Rüzgâr'ın gözlerinde korku, şaşkınlık, acı, hüzün; o boncuk boncuk, neşeyle hayat bakan yavrumun gözlerinde bunların hepsini gördüm. Nasıl dayanırdım bu bakışlara bilmiyordum."

Minik Rüzgar'a konan lösemi teşhisi sonrası LÖSANTE ile tanışma hikayesini anlatan anne Merve Çetinkaya, "Buraya iyi ki geldik. Kapıda bizi umutla bakan gözler karşıladı, hepsi güzel insanlar, koridorlarda koşup oynayan çocuklar... O kasvetli hastane odasından sonra bize umut oldu burası. Odaya çıktığımızda bulutları, uçakları, kuşları görebileceğimiz o kocaman pencere hele. Rüzgâr'ın sevdiği uçakları, kuşları, bulutları, pencereye vuran yağmur damlalarını, coşku ile patlayan havai fişeklerini görebilecektik... Bize bunları verdiğiniz için ona çocukluğunu unutturmayıp koşup oynama, canı istediğinde çikolata, dondurma yeme fırsatı verip, kocaman pencerelerden gökyüzünü önümüze serdiğiniz için teşekkür ederiz. Sizin gözünüzdeki ışık bize umut oldu. Bu minicik kalpleri ile kocaman yükleri omuzlayan meleklerimize yaşama fırsatı, daha doğrusu çocuk gibi yaşama şansı verdiğiniz için sonsuz teşekkür ederim. İyi ki LÖSEV, iyi ki varsınız, iyi ki buradayız" ifadelerini kullandı.